Śledź nas na:



Eklezjologia - starotestamentalne korzenie prawdy o Kościele

Kościół w Nowym Testamencie

Kościół według św. Mateusza - Królestwo Boże:

  • To Kościół Mesjasza Jezusa „EKKLESIA MOU" /Mt 16,18/, obiecany przez Niego i w Nim zapoczątkowany;

  • Bliskość Królestwa Bożego to obecność Jego w Osobie Jezusa Chrystusa, w Jego działaniu i życiu;

  • Królestwo Boże jest w „słowach królestwa" głoszonych przez Pana Jezusa skierowanych do „grzeszników"; w czynach Pana Jezusa, które są znakami eschatologicznymi, które wzywają do decyzji, która dotyczy życia lub śmierci.

  • Wokół Chrystusa są jego uczniowie, którzy idą za Nim. Nie stanowili oni grupy liczbowo określonej, lecz pewną społeczność otwartą różniącą się od tłumów przez wezwanie i naśladowanie Chrystusa Pana., Istotnym dla „uczniostwa" jest „naśladowanie", czyli zdecydowane kroczenie za Panem Jezusem odrzucenie wszelkiej własności i powiązań ziemskich, przyjęcie krzyża, zaparcie samego siebie, wzięciu na siebie jarzma Chrystusowego, pełnieniu sprawiedliwości wyższej, niż uczonych w Piśmie i faryzeuszy.

  • Do Królestwa Bożego należy także lud, który otacza Jezusa;

  • W łonie grupy uczniów wyróżnia się „Dwunastu Apostołów". Wewnątrz kolegium „Dwunastu" wybijają się niektórzy z Apostołów: „Synowie Zebedeusza", ale jedynie św. Piotr jest wyniesiony ponad wszystkich innych. Mimo małej wiary i słabości jest zawsze ukazywany jako przedstawiciel, uczniów, jest skałą wybraną przez Jezusa, mocnym fundamentem przyszłego, niezwyciężonego Kościoła Chrystusowego. On dzierży i używa kluczy Królestwa Niebieskiego, ma władzę związywania i rozwiązywania, czyli potępiania i przebaczania, zezwalania i zakazywania. Uczniowie z kolegium „Dwunastu" i Piotrem na czele to pierwszy kształt przyszłego Kościoła, jego zasadnicza struktura.

  • Linie charakterystyczne jego eklezjologii to: 1. Kościół to wszyscy uczniowie Pana Jezusa, ze wszystkich narodów. 2. Kościół to prawdziwy Izrael. 3. Kościół to wola i czyn Pana Jezusa, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. 4. Chrystus stanowi centrum Kościoła aż do końca wieków. 5. Czynnikiem konstytuującym Kościół jest Chrzest i nauka Pana Jezusa, udzielane przez upoważnionych wysłanników. 6. Patriarchami nowego Izraela są Apostołowie, oni są sędziami eschatologicznymi. Kościół Chrystusa jest zbudowany na św. Piotrze jako na opoce. 7. W uczniach Pana Jezusa została ukształtowana struktura Kościoła i dzięki temu została zagwarantowana jego ciągłość. 8. Członkowie Kościoła są wydzieleni z tłumu, lecz stanowią społeczność otwartą dla tych, którzy idą za Panem Jezusem. Spośród nich wyróżnia się Kolegium Dwunastu. 9. Kościół ziemski jest miejscem, w którym uobecnia się eschatologiczne Królestwo Boże.

Kościół w pismach św. Łukasza:

  • Ostatecznym objawieniem się Boga jest Jezus Chrystus i poprzez to objawienie przyszło wypełnienie obietnic, Kościół, dzieło Boże. Najważniejsza w działalności Chrystusa była Jego Mękę i Zmartwychwstanie. Ono stanowi punkt ciężkości całego przepowiadania Zjawienia się Chrystusa Pana Zmartwychwstałego, to zjawienia się Chrystusa już uwielbionego w chwale. On jest tym, który „żyje". Zmartwychwstały, który żyje i jest uwielbiony, ukazujący się w określonym czasie i określonym świadkom ma dla św. Łukasza wyjątkowe znaczenie. W tym, bowiem zdarzeniu ustanowiony został Kościół. Na ustanowienie Kościoła według św. Łukasza składają się następujące fakty: osobiste zjawienie się Chrystusa Pana Zmartwychwstałego Apostołom; działanie Boże w Męce i Zmartwychwstaniu naświetlone pismami Starego Testamentu; ukazanie się Pana Jezusa w łamaniu chleba, rozpoczęcie nauczania wszystkich narodów w imię Pana Jezusa.

 

Kościół w Ewangelii św. Jana: brak słowa „EKKLESIA" i nie ma wyraźnie mowy o Kościele. Poruszany temat łączności chrześcijan między sobą wzajem i z Bogiem.

Kościół jako zgromadzenie wierzących: Kościół to uczniowie ziemscy Chrystusa żyjącego na ziemi, to zgromadzenie wierzących. Prawdziwa wiara uczniów Chrystusa ma trzy cechy charakterystyczne: jest trwaniem w słowie Jezusowym; jest poznaniem; przynosi wiele owoców. Przykładem prawdziwych uczniów Apostołowie. Jest o nich mowa jako o tych, którzy nie tylko przyszli do Jezusa, ale do niego przystali. Pan Jezus wybrał „Dwunastu", ale wybrał także i wszystkich innych uczniów, którzy w Niego uwierzyli.

Struktury Kościoła: Kościół w pojęciu św. Jana jest instytucją widzialną, „zewnętrzną". Św. Jan uznaje istnienie konkretnych posłannictw. Mowa o tym jest z okazji św. Jana Chrzciciela, posłanego przez Pana Boga, o Panu Jezusie posłanym przez Ojca, o uczniach, których Pan Jezus posyła, w tym sensie występuje jedyny raz w Ewangelii słowo „Apostoł" w znaczeniu ogólnym /13,16/. Charakter posłanniczy Kościoła, czyli misyjny, podyktowany został przez Pana Jezusa w słowach: „Pokój wam. Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam": J 20,21. W Ewangelii św. Jana jest także mowa o posługiwaniach - osoba św. Piotra. Jemu Pan Jezus nadał imię „Opoka", które ma znaczenie trwałego fundamentu przyszłego Kościoła. Obok św. Piotra stoi tajemnicza postać ucznia, "którego miłował Jezus". Oni symbolami „urzędu" i „charyzmatu" w Kościele. W Ewangelii św. Jana pierwiastek tradycji. Zgodnie z tymi tekstami Duch Św. nie będzie mówił od siebie, lecz to co weźmie od Pana Jezusa. W Ewangelii św. Jana można dostrzec także i kult Kościoła, tam gdzie jest mowa o prawdziwych czcicielach, którzy będą Bogu oddawali cześć w Duchu i w Prawdzie. Zaakcentowane są także i Sakramenty. O Chrzcie jest wyraźnie mowa w rozmowie z Nikodemem /J 3,1 nn/, o Eucharystii /J 6/, władza odpuszczania i zatrzymywania grzechów /J 20,21 nn/. Św. Jan widzi Kościół przede wszystkim w optyce duchowej.

Kościół w Apokalipsie św. Jana:

Kościół Jezusa Chrystusa: Jezus jako Świadek Wierny i Książę, oznaczony coraz nowymi obrazami, jest tym, który przychodzi, który w swym sądzie da ostateczne rozstrzygnięcie jako suwerenny Pan i Sędzia.

Kościół odkupiony: Kościół jest własnością Jezusa Chrystus, opiera się na Jego śmierci zadośćuczynnej. Jezus jest Panem i ukazuje się wśród siedmiu kandelabrów, które symbolizują siedem Kościołów, czyli Kościół Powszechny. Ukazuje się jako trzymający w ręce siedem gwiazd, którymi są „aniołowie" siedmiu Kościołów, czyli Kościół w swej istocie ustanowiony i strzeżony przez Boga. Przy końcu księgi raz jeszcze występują jednocześnie: Chrystus Pan, „widzący" i Duch razem z „Oblubienicą", czyli Kościołem odkupiony.

Kościół wyznający: Członkowie Kościoła Chrystusowego są „świętymi". Tytuł ten oznacza, że są własnością Bożą. Od nich różnią się wyraźnie „prorocy" jako charyzmatycy. Ich wspólna nazwa to „słudzy Boży" - ich wybranie i posłannictwo. Od strony ich wzajemnych relacji nosze nazwę „braci". Warunkiem przynależności do członków Kościoła jest nawrócenie. Oni mają świadectwo Jezusowe, które daje Duch proroctwa. Słuchają tego, co im mówi Duch. Nie tylko słuchają, ale i strzegą słów Chrystusa, zachowują słowa proroctwa. Najważniejszym określeniem członków Kościoła jest, „którzy Barankowi towarzyszą, dokądkolwiek idzie".. Chrześcijanie wreszcie są „wyznawcami" i świadkami, dającymi całym swym życiem świadectwo o „Świadku Wiernym" Jezusie Chrystusie.

Nieprzyjaźń świata: Kościół przedstawiając Chrystusa na ziemi ściąga na siebie wrogość świata wobec swego Pana. Por. smok, który porywa dzieciątko (Ap 12), wielki Babilon z Ap 17.

Kościół kuszony i tryumfujący: dzięki naciskowi świata Kościół zdobywa lepszą świadomość swej natury.

 



Zobacz także